Η υποκρίτρια...

Εσύ που άδειασες φιλιά και αγκαλιές
σ’ένα τραπέζι που τα πόδια του δεν στέκουν
γιατί ζητάς να χαλαρώσουν οι θηλειές
τώρα που δίχτυα τα αισθήματα,σου μπλέκουν...


Εσύ που τόσο αγαπούσες τη σιωπή
τώρα τι ψάχνεις μουσικές να σου μιλάνε
γεννά ο έρωτας στα χέρια σου ντροπή
και στο σκοτάδι οι σκιές σε συζητάνε...


Εσύ που πάντοτε κοιτούσες σκεφτική
όνειρα στρώνοντας κρεβάτι να ξαπλώσεις
μα σε τραβούσε υστερικά η λογική
μήπως την άσπρη φορεσιά σου κηλιδώσεις...


Εσύ λοιπόν που ζεις μιας άλλης τη ζωή
ξέρεις τι είσαι και καθόλου μη γελιέσαι
μια Υποκρίτρια σπουδαία μα φτηνή
που για αθώα στους αθώους θα περνιέσαι...