Πρώην σιωπές...
Πιαστήκανε τα όνειρα απο ονείρων μνήμες
και ξέγνοιαστα αρνήθηκαν να ζήσουν τη ζωή
με υποσχέσεις ψεύτικες φτιάξαν αγάπης ρίμες
και πίστεψαν η πλάνη τους πως ειν’ αληθινή...
Με μάγεψαν και ‘μένανε οι όμορφες βιτρίνες
και πρόδωσα αυτόβουλα τις πρώην μου σιωπές
‘Με την καρδιά μην σκέφτεσαι’ ψιθύριζαν εκείνες
όμως με ξεμυαλίσανε ερώτων προτροπές...
Σκιρτήματα πρωτόγνωρα στ’ αμάθητο το σώμα
ανοίγαν δρόμους πύρινους της πιο γλυκειάς φωτιάς
κι όπως γλιστρούν οι στεναγμοί σε φιλημένο στόμα
έτσι τα λόγια γλίστραγαν στα βάθη μιας ματιάς...
Μικρά πολύ κι ανύμπορα τα τείχη της ψυχής μας
κι όσα ποτέ δεν τόλμησαν τα χείλη μας να πουν
θα ρίξουν τα εμπόδια της κάθε ενοχής μας
πρώην σιωπές θα γίνονται, γι’αυτούς που αγαπούν...
